ACOLLER A VIDA
Falar do «Espírito Santo» é falarmos do que podemos experimentar de Deus en nós. O «Espírito» é Deus actuando na nosa vida: a forza, a luz, o alento, a paz, o consolo, o lume que podemos experimentar en nós e cuxa orixe última está en Deus, fonte de toda vida.
Esta acción de Deus en nós prodúcese case sempre de forma discreta, silenciosa e calada; o mesmo crente só intúe unha presenza case imperceptíbel. Ás veces, con todo, invádenos a certeza, a alegría desbordante e a confianza total: Deus existe, ámanos, todo é posíbel, incluso a vida eterna.
O signo máis claro da acción do Espírito é a vida. Deus está alí onde a vida esperta e crece, onde se comunica e expande. O Espírito Santo sempre é «dador de vida»: dilata o corazón, resucita o que está morto en nós, esperta o durmido, pon en movemento o que quedara bloqueado. De Deus sempre estamos recibindo «nova enerxía para a vida» (Jürgen Moltmann).
Esta acción recreadora de Deus non se reduce só a «experiencias íntimas da alma». Penetra en todos os estratos da persoa. Esperta os nosos sentidos, vivifica o corpo e reaviva a nosa capacidade de amar. Por dicilo brevemente, o Espírito conduce á persoa a vivilo todo de forma diferente: desde unha verdade máis fonda, desde unha confianza máis grande, desde un amor máis desinteresado.
Para moitos, a experiencia fundamental é o amor de Deus, e dino cunha frase sinxela: «Deus ámame». Esa experiencia devólvelles a súa dignidade indestrutíbel, dálles forza para levantárense da humillación ou o desalento, axúdalles a atoparse co mellor de si mesmos.
Outros non pronuncian a palabra «Deus», pero experimentan unha «confianza fundamental» que lles fai amar a vida malia todo, enfrontarse aos problemas con ánimo, buscar sempre o bo para todos. Ninguén vive privado do Espírito de Deus. En todos está el atraendo o noso ser cara á vida. Acollemos ao «Espírito Santo» cando acollemos a vida. Este é unha das mensaxes máis básicas da festa cristiá de Pentecoste.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
