RENÓVANOS
POR DENTRO
Aos poucos estamos aprendendo a vivirmos sen interioridade. Xa non necesitamos estar en contacto co mellor que hai dentro de nós. Abóndanos con vivirmos entretidos. Contentámonos con funcionarmos sen alma e alimentármonos só de benestar. Non queremos expoñernos a buscar a verdade. Ven, Espírito Santo, e libéranos do baleiro interior.
Aprendemos a vivirmos sen raíces e sen metas. Chéganos con deixarnos programar desde fóra. Movémonos e axitámonos sen cesar, pero non sabemos que queremos nin cara a onde imos. Estamos cada vez mellor informados, pero sentímonos máis perdidos do que nunca. Ven, Espírito Santo, e libéranos da desorientación.
Apenas nos interesan xa as grandes cuestións da existencia. Non nos preocupa ficarmos sen luz para enfrontármonos á vida. Fixémonos máis escépticos, pero tamén máis fráxiles e inseguros. Queremos ser intelixentes e lúcidos. Pero non atopamos acougo nin paz. Ven, Espírito Santo, e libéranos da escuridade e a confusión interior.
Queremos vivir máis, vivirmos mellor, vivirmos máis tempo, pero vivir que? Queremos sentirnos ben, sentirnos mellor, pero sentir que? Buscamos gozar intensamente da vida, sacarlle o máximo proveito, pero non nos contentamos só con pasalo ben. Facemos o que nos apetece. Apenas hai prohibicións nin terreos vedados. Por que queremos algo diferente? Ven, Espírito Santo, e ensínanos a vivir.
Queremos ser libres e independentes e atopámonos cada vez máis sos. Necesitamos vivir e encerrármonos no noso pequeno mundo, ás veces tan aburrido. Necesitamos sentirnos queridos e non sabemos crearmos contactos vivos e amigábeis. Ao sexo chamámolo «amor», e ao pracer, «felicidade», pero quen saciará a nosa sede? Ven, Espírito Santo, e ensínanos a amar.
Na nosa vida xa non hai sitio para Deus. A súa presenza quedou reprimida ou atrofiada dentro de nós. Cheos de ruídos por dentro, xa non podemos escoitarmos a súa voz. Envorcados en mil desexos e sensacións, non acertamos a percibir a súa proximidade. Sabemos falar con todos menos con el. aprendemos a vivirmos de costas ao Misterio. Ven, Espírito Santo, e ensínanos a crer.
Crentes e non crentes, pouco crentes e malos crentes, así peregrinamos moitas veces pola vida. Na festa cristiá do Espírito Santo, Xesús dinos a todos o que un día lles dixo aos seus discípulos, exhalando sobre eles o seu alento: «Recibide o Espírito Santo». Ese Espírito que sostén as nosas pobres vidas e alenta a nosa débil fe pode penetrar en nós e reavivar a nosa existencia por camiños que só el coñece.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
