ORACIÓN PARA NOCHEVIEJA
Señor, antes de entrar no rebulicio e o atordamento do fin de ano, quero esta tardiña atoparme contigo amodo e con calma. Son poucas as veces que o fago.
Ti sabes que xa non acerto a rezar. Esquecín aquelas oracións que me ensinaron de neno e non aprendín logo a falar contigo doutro xeito máis vivo e concreto.
Señor, en realidade, xa non sei moi ben se creo en Ti. Pasaron tantas cousas estes anos. cambiou tanto a vida e envellecín tanto por dentro! Xa quixese sentirme eu máis vivo e máis próximo a Ti. Axudaríame a crer. Pero resúltame todo tan difícil!
E, con todo, Señor, eu necesítote. Ás veces síntome moi mal dentro de min. Van pasando os anos e sinto o desgastar da vida. Por fóra todo parece funcionar ben: o traballo, a familia, os fillos. Calquera me envexaría. Pero eu non me sinto ben.
Xa pasou un ano máis. Esta noite comezaremos un ano novo, pero eu sei que todo seguirá igual. Os mesmos problemas, as mesmas preocupacións, os mesmos traballos. E así, ata cando?
Canto desexaría poder renovar a miña vida desde dentro. Atopar en min unha alegría nova, unha forza diferente para vivir cada día. Cambiar, ser mellor comigo mesmo e con todos. Pero á miña idade xa non se poden esperar grandes cambios. Estou xa demasiado afeito a un estilo de vida. Nin eu mesmo creo demasiado na miña transformación.
Por outra banda, Ti sabes como me deixo arrastrar pola axitación de cada día. Talvez por iso non me atopo case nunca contigo. Ti estás dentro de min e eu ando case sempre fóra de min mesmo. Ti estás comigo e eu ando perdido en mil cousas.
Se polo menos te sentise como o meu mellor Amigo! Ás veces penso que iso cambiaría todo. Que alegría se eu non tivese esa especie de temor que non sei de onde xorde pero que me distancia tanto de Ti.
Señor, grava ben no meu corazón que Ti cara a min só podes sentir amor e tenrura. Recórdame desde dentro que Ti me aceptas tal como son, coa miña mediocridade e o meu pecado, e que me queres aínda mesmo que non cambie.
Señor, váiseme pasando a vida e, ás veces, penso que o meu gran pecado é non terminar de crer en Ti e no teu amor. Por iso, esta noite eu non che pido cousas. Só que espertes abondo a miña fe para crer que Ti estás sempre preto e me acompañas.
Que ao longo deste ano novo non me afaste moito de Ti. Que saiba atoparte nos meus sufrimentos e nas miñas alegrías. Entón talvez cambiarei. E será un ano novo.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
