UN XUÍZO ESTRAÑO
As fontes non admiten dúbidas. Xesús vive totalmente entregado a aqueles aos que ve necesitados de axuda. É incapaz de pasar de longo. Ningún sufrimento lle é alleo. Identifícase cos máis pequenos e desvalidos e fai por eles todo o que pode. Para el, a compaixón é o primeiro. O único modo de parecérmonos a Deus: «Sede compasivos como o voso Pai é compasivo».
Non nos debería estrañar que, ao falar do Xuízo final, Xesús presente a compaixón como o criterio último e decisivo que xulgará as nosas vidas e a nosa identificación con el. Como nos vai a sorprender que se presente identificado con todos os pobres e desgraciados da historia?
Segundo o relato de Mateu, «todas as nacións» comparecen ante o Fillo do home, é dicir, ante Xesús, o compasivo. Non se fai diferenza algunha entre «pobo elixido» e «pobos paganos». Nada se di das diferentes relixións e cultos. Fálase de algo moi humano e que todos entenden: que fixemos cos que viviron sufrindo cabo de nós?
O evanxelista non se detén propiamente a describir os detalles dun xuízo. O que destaca é un duplo diálogo que proxecta unha luz inmensa sobre o noso presente, e ábrenos os ollos para ver que, en definitiva, hai dous xeitos de reaccionarmos ante os que sofren: ou nos compadecemos e lles axudamos ou nos desentendemos e abandonámolos.
O que fala é un xuíz que está identificado con todos os pobres e necesitados: «Cada vez que axudastes a un destes dos meus pequenos irmáns, fixéstelo comigo». Os que se achegaron a axudar a un necesitado achegáronse a el. Por iso han estar cabo del no reino: «Vinde, benditos do meu Pai».
Logo diríxese aos que viviron sen compaixón: «Cada vez que non axudastes a un destes pequenos, deixástelo de facer comigo». Os que se apartaron dos que sofren apartáronse de Xesús. É lóxico que agora lles diga: «Apartádevos de min». Seguide o voso camiño.
A nosa vida estase xogando agora mesmo. Non hai que esperar ningún xuízo. Agora estámonos achegando ou afastando dos que sofren. Agora estámonos achegando ou afastando de Cristo. Agora estamos decidindo a nosa vida.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
