PEQUENAS SEMENTES
Vivimos afogados polas malas noticias. Emisoras de radio e televisión, noticiarios e reportaxes descargan sobre nós unha avalancha de noticias de odios, guerras, fames e violencias, escándalos grandes e pequenos. Os «vendedores de sensacionalismo» non parecen atopar outra cousa máis notábel no noso planeta.
A incríbel velocidade con que se difunden as noticias déixannos aparvados, atordados e desconcertados. Que pode facer un diante de tanto sufrimento? Cada vez estamos mellor informados do mal que abordela á humanidade enteira, e cada vez sentímonos máis impotentes para afrontalo.
A ciencia quíxonos convencer de que os problemas pódense resolver con máis poder tecnolóxico, e lanzounos a todos a un tempo á xigantesca organización e racionalización da vida. Pero este poder organizado non está xa en mans das persoas senón nas estruturas. Converteuse «nun poder invisíbel que se sitúa máis aló do alcance de cada individuo.
Entón, a tentación de inhibírmonos é grande. Que podo facer eu para mellorar esta sociedade? Non son os dirixentes políticos e relixiosos quen han de promover os cambios que se necesitan para avanzar cara a unha convivencia máis digna, máis humana e ditosa?
Non é así. Hai no evanxeo unha chamada dirixida a todos, e que consiste en sementar pequenas sementes dunha nova humanidade. Xesús non fala de cousas grandes. O reino de Deus é algo moi humilde e modesto nas súas orixes. Algo que pode pasar tan desapercibido como a semente máis pequena, pero que está chamado a crecer e frutificar de xeito insospeitado.
Quizais necesitamos aprender de novo a valorarmos as cousas pequenas e os pequenos xestos. Non nos sentimos chamados a ser heroes nin mártires cada día, pero a todos se nos invita a vivirmos pondo un pouco de dignidade en cada recuncho do noso pequeno mundo. Un xesto amistoso ao que vive desconcertado, un sorriso acolledor a quen está só, un sinal de proximidade a quen comeza a desesperar, un raio de pequena alegría nun corazón agoniado… non son cousas grandes. Son pequenas sementes do reino de Deus que todos podemos sementar nunha sociedade complicada e triste, que esqueceu o encanto das cousas sinxelas e boas.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
