LINGUAXE DE XESTOS
O evanxelista Xoán non di que Xesús fixo «milagres» ou «prodixios». El chámaos «signos» porque son xestos que apuntan cara a algo máis profundo do que poden ver os nosos ollos. En concreto, os signos que Xesús realiza, orientan cara á súa persoa e descóbrennos a súa forza salvadora.
O sucedido en Caná de Galilea é o comezo de todos os signos. O prototipo dos que Xesús irá levando a cabo ao longo da súa vida. Nesa «transformación da auga en viño» propónllenos a clave para captar o tipo de transformación salvadora que opera Xesús e o que, no seu nome, han ofrecer os seus seguidores.
Todo ocorre no marco dunha voda, a festa humana por excelencia, o símbolo máis expresivo do amor, a mellor imaxe da tradición bíblica para evocar a comuñón definitiva de Deus co ser humano. A salvación de Xesús Cristo ha ser vivida e ofrecida polos seus seguidores coma unha festa que dá plenitude ás festas humanas cando estas fican baleiras, «sen viño» e sen capacidade de encher o noso desexo de felicidade total.
O relato suxire algo máis. A auga só pode ser saboreada como viño cando, seguindo as palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de pedra, utilizadas polos xudeus para as súas purificacións. A relixión da lei escrita en táboas de pedra está esgotada; non hai auga capaz de purificar ao ser humano. Esa relixión ha ser liberada polo amor e a vida que comunica Xesús.
Non se pode evanxelizar de calquera xeito. Para comunicar forza transformadora de Xesús non abondan as palabras, son necesarios os xestos. Evanxelizar non é só falar, predicar ou ensinar; menos aínda, xulgar, ameazar ou condenar. É necesario actualizar, con fidelidade creativa, os signos que Xesús facía para introducir a alegría de Deus facendo máis ditosa a vida dura daqueles campesiños.
A moitos contemporáneos a palabra da Igrexa déixaos indiferentes. As nosas celebracións abúrrenos. Necesitan coñecer máis signos próximos e amigábeis por parte da Igrexa para descubriren nos cristiáns a capacidade de Xesús para aliviaren o sufrimento e a dureza da vida.
Quen quererá escoitar hoxe o que xa non se presenta como noticia gozosa, especialmente se se fai invocando o evanxeo con ton autoritario e ameazador? Xesús Cristo é esperado por moitos como unha forza e un estímulo para existir, e un camiño para vivir de xeito máis sensato e gozoso. Se só coñecen unha «relixión augada» e non poden saborear algo da alegría festiva que Xesús contaxiaba, moitos seguirán afastándose.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
