ACOLLERMOS A XESÚS CON GOZO
O evanxelista Lucas temía que os seus lectores lesen o seu escrito de calquera xeito. O que lles quería anunciar non era unha noticia máis, como tantas outras que corrían polo imperio. Debían preparar o seu corazón: espertar a alegría, desterrar medos e crer que Deus está xa perto, disposto a transformar a nosa vida.
Con unha arte ben difícil de igualar recreou unha escena evocando a mensaxe que María escoitou no íntimo do seu corazón para acoller o nacemento do seu Fillo Xesús. Todos podemos unirnos a ela para acollermos ao Salvador. Como preparármonos para recibirmos con gozo ao Deus encarnado na humanidade entrañábel de Xesús?
«Alégrate». É a primeira palabra que escoita quen se prepara para vivir unha experiencia boa. Hoxe non sabemos esperar. Somos coma eses acheites impacientes, que o queren todo enseguida. Non sabemos estar atentos para coñecermos os nosos desexos máis profundos. Sinxelamente esquecéusenos esperarmos a Deus, e xa non sabemos como atoparmos a alegría.
Estamos perdendo o mellor da vida. Contentámonos coa satisfacción, o pracer e a diversión que nos proporciona o benestar. Sabemos que é un erro, pero non nos atrevemos a crer que Deus, acollido con fe sinxela, e moi quen de descubrirnos novos camiños cara á alegría.
«Non teñas medo». A alegría é imposíbel cando vivimos cheos de medos, que nos ameazan desde dentro e desde fóra. Como pensar, sentir e actuar de xeito positivo e esperanzado? Como esquecermos a nosa impotencia e covardía para enfrontármonos ao mal?
Esquecéusenos que coidar a nosa vida interior é máis importante do que todo o que nos vén desde fóra. Se por dentro vivimos baleiros, somos vulnerábeis a todo. Vaise diluíndo a nosa confianza en Deus e non sabemos como defendérmonos do que nos fai dano.
«O Señor está contigo». Deus é unha forza creadora que é boa e quérenos ben. Non vivimos sos, perdidos no cosmos. A humanidade non está abandonada. De onde sacar verdadeira esperanza se non é do Misterio último da vida? Todo cambia cando o ser humano se sente acompañado por Deus.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
