EXPERIENCIA INTERIOR
O evanxelista Mateu ten un interese especial en dicir aos seus lectores que Xesús ha ser chamado tamén «Emmanuel». Sabe moi ben que pode resultar chocante e estraño. A quen se lle pode chamar cun nome que significa «Deus connosco»? Con todo, este nome encerra o núcleo da fe cristiá e é o centro da celebración do Nadal.
Ese misterio último que nos rodea por todas partes e que os crentes chamamos «Deus» non é algo afastado e distante. Está con todos e cada un de nós. Como podo sabelo? É posíbel crer de xeito razoábel que Deus está comigo si eu non teño algunha experiencia persoal, por pequena que ela sexa?
De ordinario, aos cristiáns non se nos ensinou a percibirmos a presenza do misterio de Deus no noso interior. Por iso moitos imaxínano nalgún lugar indefinido e abstracto do universo. Outros búscano adorando a Cristo presente na eucaristía. Bastantes tratan de escoitalo na Biblia. Para outros, o mellor camiño é Xesús.
O misterio de Deus ten, sen dúbida, os seus camiños para facerse presente en cada vida. Pero pode dicirse que, na cultura actual, se non o experimentamos dalgún xeito vivo dentro de nós, dificilmente o acharemos fóra. Pola contra, se percibimos a súa presenza en nós poderemos rastrexar a súa presenza nas nosas contornas.
E el será posíbel? O segredo consiste sobre todo en sabermos estar cos ollos pechados e en silencio apracíbel, acollendo cun corazón sinxelo esa presenza misteriosa que nos está alentando e sostendo. Non se trata de pensar niso, senón de estar «acollendo» a paz, a vida, o amor, o perdón… que nos chega desde o máis íntimo do noso ser.
É normal que, ao penetrarmos no noso propio misterio, nos atopemos cos nosos medos e preocupacións, coas nosas feridas e tristezas, coa nosa mediocridade e co noso pecado. Non temos de inquietarnos, senón permanecermos no silencio. A presenza amigábel que está no fondo máis íntimo de nós, iranos tranquilizando, liberando e sandando.
Karl Rahner, un dos teólogos máis importantes do século XX, afirma que, no medio da sociedade secular dos nosos días, «esta experiencia do corazón é a única coa que se pode comprender a mensaxe de fe do Nadal: Deus fíxose home». O misterio último da vida é un misterio de bondade, de perdón e salvación, que está connosco: dentro de todos e cada un de nós. Se o acollemos en silencio coñeceremos a alegría e ledicia do Nadal.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
