UNHA LEI PARADOXAL
Poucas frases tan desafiantes atopamos no evanxeo coma estas palabras que recollen unha convicción moi de Xesús: «Asegúrovos: se o gran de trigo non cae á terra e morre fica a infecundo; pero se morre, daquela, dá moito froito».
A idea de Xesús é clara. Coa vida sucede o mesmo que co gran de trigo. Ten de morrer para liberar toda a súa enerxía e producir froito un día. Se «non morre» fica na tona do terreo. Pola contra, se «morre», érguese xermolando outra volta e trae consigo novos grans e nova vida.
Con esta linguaxe tan gráfica e chea de forza, Xesús deixa entrever que a súa morte, lonxe de ser un fracaso, será precisamente quen lle ha dar fecundidade á súa vida. Pero, ao mesmo tempo, invita aos seus seguidores a viviren segundo esta mesma lei paradoxal: para dar vida é necesario «morrer».
Non se pode procrear vida sen dar a propia. Non é posíbel axudar a vivir se un non está disposto a «desvivirse» polos demais. Ninguén contribúe a un mundo máis xusto e humano vivindo apegado ao seu propio benestar. Ninguén traballa seriamente polo reino de Deus e a súa xustiza se non está disposto a asumir os riscos e rexeitamentos, a conflitividade e persecución que sufriu Xesús.
Pasamos a vida tratando de evitarmos sufrimentos e problemas. A cultura do benestar empúrranos a organizármonos do xeito máis cómodo e pracenteiro posíbel. É o ideal supremo. Con todo, hai sufrimentos e renuncias que é necesario asumirmos se querermos que a nosa vida sexa fecunda e creativa. O hedonismo non é unha forza mobilizadora; a obsesión polo propio benestar empequenece ás persoas.
Estámonos afacendo a vivirmos pechando os ollos ante sufrimento dos demais. Parece o máis intelixente e sensato para sermos felices. Mas é un erro. Seguramente lograremos evitarnos algúns problemas e desgustos, pero o noso benestar será cada vez máis baleiro e estéril, a nosa relixión cada vez máis triste e egoísta. Mentres tanto, os oprimidos e aflixidos queren saber se a súa dor lle importa a alguén.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire