ATRAÍDOS POLO PAI CARA A XESÚS
Segundo o relato de Xoán, Xesús repite cada vez de xeito máis aberto que vén de Deus para ofrecer a todos un alimento que dá vida eterna. A xente non poden seguiren escoitando algo tan escandaloso sen reaccionaren. Coñecen aos seus pais. Como pode dicir que vén de Deus?
A ninguén nos pode sorprender a súa reacción. É razoábel crer en Xesús Cristo? Como podemos crer que nese home concreto, nacido pouco antes de morrer Herodes o Grande e coñecido pola súa actividade profética na Galilea dos anos trinta, se encarnou o Misterio insondábel de Deus?
Xesús non responde ás súas obxeccións. Vai directamente á raíz da súa incredulidade: «Non sigades murmurando». É un erro resistirse á novidade radical da súa persoa obstinándose en pensaren que xa saben todo da súa verdadeira identidade. Indicaralles o camiño que poden seguir.
Xesús presupón que ninguén pode crer nel se non se sente atraído pola súa persoa. É certo. Talvez, desde a nosa cultura, o entendemos hoxe mellor. Non nos resulta fácil crer en doutrinas ou ideoloxías. A fe e a confianza espértanse en nós cando nos sentimos atraídos por alguén que nos fai ben e nos axuda a vivir.
Pero Xesús advírtelles algo moi importante: «Ninguén pode aceptarme se o Pai, que me enviou, non llo concede». A atracción cara a Xesús prodúcea Deus mesmo. O Pai que o enviou ao mundo esperta o noso corazón para que nos acheguemos a Xesús con gozo e confianza, superando dúbidas e resistencias.
Por iso habemos escoitar a voz de Deus no noso corazón e deixármonos conducir por el cara a Xesús. Deixármonos ensinar docilmente por ese Pai, Creador da vida e Amigo do ser humano: «Todo aquel que escoita ao Pai e recibe o seu ensino, acéptame a min».
A afirmación de Xesús resulta revolucionaria para aqueles xudeus. A tradición bíblica dicía que o ser humano escoita no seu corazón a chamada de Deus a cumprir fielmente a Lei. O profeta Xeremías proclamara así a promesa de Deus: «Eu poñerei a miña Lei dentro de vós e escribireina no voso corazón».
As palabras de Xesús invítannos a vivirmos unha experiencia diferente. A conciencia non é só o lugar recóndito e privilexiado no que podemos escoitar a Lei de Deus. Se no íntimo do noso ser nos sentimos atraídos polo bo, o fermoso, o nobre, o que fai ben ao ser humano, o que constrúe un mundo mellor, facilmente daquela nos sentiremos invitados por Deus a sintonizar con Xesús.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
