CON XESÚS NO MEDIO DA CRISE
Un descoñecido achégase a Xesús correndo antes de que se poña a camiño. Ao parecer ten présa para resolver o seu problema: «Que debo facer para herdar a vida eterna?». Non lle preocupan os problemas desta vida. É rico. Todo o ten resolto.
Xesús pono ante a Lei de Moisés. Curiosamente, non lle recorda os dez mandamentos. Só os que prohiben actuar contra o próximo. O mozo é un home bo, un fiel observante da relixión xudía: «Todo iso cumprino xa desde mozo».
Xesús quédaselle mirando con agarimo. É admirábel a vida dunha persoa que non fixo dano a ninguén. Xesús quéreo atraer agora para que colabore con el no seu proxecto de facer un mundo máis humano, e faille unha proposta sorprendente: «Fáltache unha cousa: anda, vai, vende todo o que tes, dálle o diñeiro aos pobres… e logo ven e sígueme».
O rico posúe moitas cousas. Pero fáltalle algo, o único que lle permite seguir a Xesús de verdade. É bo. Pero vive apegado ao seu diñeiro. Xesús pídelle que renuncie á súa riqueza e a poña ao servizo dos pobres. Só compartindo o seu cos necesitados poderá seguir a Xesús colaborando no seu proxecto.
O home séntese incapaz. Necesita benestar. Non ten forzas para vivir sen a súa riqueza. O seu diñeiro está á cima de todo. Renuncia a seguir a Xesús. Chegou a correr entusiasmado cara a el. Agora afástase triste. Non coñecerá nunca a alegría de colaborar con Xesús.
A crise económica estanos invitando aos seguidores de Xesús a darmos pasos cara a unha vida máis sobria, para compartirmos cos necesitados o que temos e verdadeiramente non necesitamos para vivirmos con dignidade. Temos de facernos preguntas moi concretas se queremos seguir a Xesús nestes momentos.
O primeiro é revisarmos a nosa relación co diñeiro: que facer co noso diñeiro? Para que aforrar? En que investir? Con quen compartir o que non necesitamos?
Logo revisarmos o noso consumo para facelo máis responsábel e menos compulsivo e superfluo: que compramos? Onde compramos? Para que compramos? A quen podemos axudar para eles compraren o que están a necesitar?
Son preguntas que temos de facernos no fondo da nosa conciencia e tamén nas nosas familias, comunidades cristiás e institucións de Igrexa. Non serán xestos heroicos, pero, se damos pequenos pasos nesta dirección, coñeceremos a alegría de seguirmos a Xesús contribuíndo a facer a crise dalgúns un pouco máis humana e levadeira. Se non é así, sentirémonos bos cristiáns, pero á nosa relixión faltaralle alegría.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
