ACHEGÁRMONOS
Á LUZ
Pode parecer unha observación excesivamente pesimista, pero o certo é que as persoas somos capaces de vivirmos longos anos sen termos apenas idea do que está a suceder en nós. Podemos seguir vivindo día tras día sen querermos ver que é o que de verdade move a nosa vida e quen é o que toma realmente as decisións dentro de nós.
Non é torpeza ou falta de intelixencia. O que sucede é que, de xeito máis ou menos consciente, intuímos que vernos con máis luz obrigaríanos a cambiar. Unha e outra vez parecen cumprirse en nós aquelas palabras de Xesús: «O que obra o mal detesta a luz e rehúea, porque ten medo a que a súa conduta quede ao descuberto». Asústanos vernos tal como somos. Sentímonos mal cando a luz penetra na nosa vida. Preferimos seguir cegos, alimentando día a día novos enganos e ilusións.
O máis grave é que pode chegar un momento no que, estando cegos, creamos velo todo con claridade e realismo. Que fácil é entón vivir sen coñecerse a si mesmo nin preguntarse nunca: «Quen son eu?». Crer inxenuamente que eu son esa imaxe superficial que teño de min mesmo, fabricada de recordos, experiencias, medos e desexos.
Que fácil tamén crer que a realidade é xustamente tal como eu a vexo, sen ser consciente de que o mundo exterior que eu vexo é, en boa parte, reflexo do mundo interior que eu vivo e dos desexos e intereses que alimento. Que fácil tamén afacérmonos a tratar non con persoas reais, senón coa imaxe ou etiqueta que delas me fabriquei eu mesmo.
Aquel gran escritor que foi Hermann Hesse, no seu pequeno libro O meu credo, escribía cheo de sabedoría: «O home ao que contemplo con temor, con esperanza, con cobiza, con propósitos, con esixencias, non é un home, é só un turbio reflexo da miña vontade».
Probabelmente, á hora de querermos transformar a nosa vida orientando os nosos pasos por camiños máis nobres, o máis decisivo non é o esforzo por cambiar. O primeiro é abrir os ollos. Preguntarme que ando a buscar na vida. Ser máis consciente dos intereses que moven a miña existencia. Descubrir o motivo último do meu vivir diario.
Podemos tomarnos un tempo para respondermos esta pregunta: por que fuxo tanto de min mesmo e de Deus? Por que, en definitiva, prefiro vivir enganado sen buscar a luz? Habemos escoitar as palabras de Xesús: «Aquel que actúa conforme á verdade achégase á luz, para que se vexa que todo o que fai está inspirado por Deus».
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
